Κάθισε με ένα μείγμα νευρικότητας και προσμονής, τα μακριά σκούρα μαλλιά της να πέφτουν στους ώμους σαν μια οικεία παρηγοριά. Όταν η κουρευτική μηχανή άρχισε να βουίζει, έκλεισε τα μάτια της, νιώθοντας κάθε τούφα να πέφτει. Στην αρχή υπήρξε δισταγμός, ακόμα και λίγη συγκίνηση, αλλά σύντομα μετατράπηκε σε ήρεμη αποδοχή.
Με κάθε πέρασμα άφηνε πίσω – όχι μόνο τα μαλλιά της, αλλά και τις παλιές εκδοχές του εαυτού της. Όταν η μεταμόρφωση ολοκληρώθηκε, άνοιξε τα μάτια και είδε στον καθρέφτη μια τολμηρή, μοντέρνα εμφάνιση. Το κοντό, κομψό της κούρεμα εξέπεμπε δύναμη και κομψότητα. Αυτό που ξεκίνησε σαν ένα άλμα θάρρους κατέληξε να είναι μια γιορτή ανανέωσης.